Hodowla bydła

     Hodowla bydła w ciągu kilkunastu lat w Polsce zmalała, ale nie należy się tym przejmować ponieważ mamy wystarczająco duże ilości mięsa oraz mleka na naszym rynku. Pogłowie bydła od roku 1990 zmniejszyło się prawie dwukrotnie, hodowla kilku sztuk nie jest opłacalna, dlatego obecnie prowadzone są głównie duże hodowle bydła, które w największych ilościach mieszczą się na terenach Podlasia, Mazowsza oraz Wielkopolski. Podczas wieloletnich prac hodowlanych powstało wiele ras bydła dostosowanych do lokalnie panujących specyficznych warunków atmosferycznych oraz do różnych sposobów ich użytkowania. Ogólnie, udomowienie bydła nastąpiło w różnych miejscach o różnym czasie, zaczęło się ono wraz z przejściem człowieka do osiadłego trybu życia. Jak podają różne źródła, udomowienie bydła miało już miejsce w kulturze środkowej Mezopotamii sprzed około 8000 lat, ale ich racjonalna hodowla rozpoczęła się dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku. Ciężar ciała bydła uzależnione jest od danej rasy i waha się w granicach od 400 do 1000 kg. Bydło występuje w następujących kolorach maści - jednobarwne, płowe, czarne, rudoczerwone, kawowe, niemal białe bądź łaciate.



     W zootechnice dorosły samiec bydła określany jest jako buhaj, stadnik albo potocznie byk (nazwa chyba najczęściej używana w hodowli). Krowa nie ma innego określenia. Potomkiem byka i krowy jest cielę. Młode cielę płci męskiej jest określane mianem byczka lub buhajka, zaś cielę płci żeńskiej jest określane mianem jałówki (wyłącznie do czasu pierwszego ocielenia się). Mianem woła określa się byka pozbawionego jąder podczas operacji. Samicę bydła osiągają dojrzałość płciową w wieku około 6 miesięcy (bardzo wcześnie). Ciąża krowy trwa około 280 dni, zazwyczaj rodzi jedno młode, ale zdarzają się także bliźnięta. Cały cykl płciowy trwa u samic bydła około 21 dni. Cała ruja trwa jedną dobę, lub czasami nico dłużej. Czasami hodowca decyduje się na kastrowanie młodych samic, dla osiągnięcia przez nie wyższej wagi ciała, nazywa się je wówczas wolcami. Długość życia krów trwa zazwyczaj około 20 lat, ale ich wartość hodowlana kończy się wraz z osiągnięciem wieku 15 lat. Wiek bydła szacuje się miej więcej po pierścieniach przyrostowych znajdujących się na nasadzie ich rogów, powstających po każdym wycieleniu.

     Typ użytkowy składa się z różnych cech anatomicznych, fizjologicznych oraz morfologicznych, które zaliczają dane zwierzę do określonego typu użytkowania. Bydło domowe dzieli się na trzy typy: bydło mięsne (w celu pozyskania mięsa), bydło mleczne (w celu pozyskania mleka), oraz bydło kombinowane. Bydło typu mlecznego charakteryzuje się trójkątnym (klinowatym) kształtem ciała, które pogłębia się ku tyłowi. Cała budowa ciała tych zwierząt jest szlachetna i bardzo delikatna. Skóra cienka i bardzo elastyczna. Słabe umięśnienie. Samice posiadają dobrze rozwinięte wymię. Głowa i szyja są wyraźnie wydłużone. Klatka piersiowa jest płaska, skośnie ustawione żebra charakteryzują się dużymi odstępami między sobą. Zad jest dobrze rozbudowany. Kończyny bardzo mocne. Bydło typu mięsnego charakteryzuje się prostokątną budową ciała, klatka piersiowa jest krótka i głęboka, żebra wyraźnie wypukłe, znajdujące się prawie w pozycji prostopadłej względem kręgosłupa. Głowa bydła mięsnego jest krótka, mała, szeroka i mocno umięśniona. Skóra grubsza niż u bydła mlecznego, gąbczasta, porośnięta jest bardzo słabym porostem włosów. U samicy typu mięsnego jest słabo rozwinięte wymię. Bydło typu kombinowanego to znaczy bydło które jest mięsno-mleczne, lub mleczno mięsne. Budowa ciała tego typu bydła łączy ze sobą cechy charakterystyczne bydła mięsnego oraz bydła mlecznego. Na terenie Polski występują przeważnie hodowle bydła kombinowanego.