Hodowla zajęcy

     Niestety z roku na rok stan populacji zająca na terenie Polski zmniejsza się bardzo mocno, zauważyli to myśliwi i nie tylko. Zające giną przeważnie przez drapieżniki, które stanowią ich naturalne zagrożenie, ale do ich wyginięcia przyczynia się także zmiana w gospodarce rolnej, wiele młodych zajęcy ginie na polach uprawnych, ponieważ stają się ofiarami maszyn rozlicznych. Dlatego dobrze, że niektórzy chcą się przyczynić do zwiększenia występowania tego gatunku na terenach naszego kraju. Hodowla zajęc na ogół nie jest tak bardzo skomplikowana, ale na pewno pracochłonna. Przed przystąpieniem do tego zadania hodowca musi się odpowiednio przygotować, aby w najbardziej możliwy sposób mógł zaoferować zwierzętom najlepsze warunki w fermie na rozmnażanie oraz bytowanie, by w przyszłości zające były dobrze przygotowane do życia na wolności.

Młody zając szarak.

     W hodowli zajęcy należy stosować system klatkowy oraz system zagrodowy. Zwierzęta w parch na co dzień powinny być umieszczone w dużych obszernych klatkach. Klatki w których przebywają zające należy odpowiednio nasłonecznić, ale nie wystawiać ich bezpośrednio na słonce. Po okresie rozrodczym hodowca musi oddzielić młode zające od matki po upływie czterech tygodni i przenieść je do osobnych klatek, w których pozostają do osiągnięcia wieku trzech miesięcy. Młode zające w wieku trzech miesięcy mogą zostać wypuszczone na wybieg. Hodowca zajęcy powinien zdać sobie sprawę, iż sam klatkowy chów zwierząt, bez przygotowania ich do życia na wolności jest bardzo ryzykowny, ponieważ zające wypuszczane na łowiska bezpośrednio z klatek są zdane w około 50% na pewną śmierć już w pierwszych tygodniach.



     W celu odpowiedniego przygotowania zajęcy do życia na wolności, należy na specjalnie przygotowanym obszarze przyzwyczajać zwierzęta do samodzielnego szukania sobie pokarmu w naturalnym środowisku, do doskonalenia swojej kondycji ruchowej oraz do poznawania swoich zmysłów (słuchu, węchu, smaku). W hodowli zające najlepiej jest karmić takim pokarmem jakim mogą się one posilić na wolności tzn. rośliny, korzonki, podczas zimy obgryzają gałązki drzew i krzewów, zaś wczesną wiosną zjadają młode pędy roślin. Odżywiają się zarówno w dzień, jak i w nocy. Zające nie piją wody ze zbiorników wodnych ani z poideł, wystarcza im rosa z roślin. Gdy hodowca uzna, że zające są gotowe na życie na wolności, musi je przewiesić na wybrany teren w humanitarny sposób, tzn. do przewozu zajęcy należy używać indywidualnych klatek, gdzie w każdym oddzielnym segmencie klatki znajduje się jedna sztuka. Najczęściej wyhodowane szaraki są kupowane przez koła łowieckie.