Różne ubrawienie u przepiórek nawet z tego samego gniazda jest zjawiskiem częstym. |
Przepiórki są wrażliwe na niedobory białka, składników mineralnych i witamin w paszy.
zbyt mała zawartość białka powoduje opóźnienie okresu dojrzałości rozpłodowej, wyższe zużycie paszy i obniżenie nieśności i zdrowotności. niska zawartość fosforu i wapnia powoduje spadek nieśności i wylęgowości oraz krzywicę i zmniejszenie tempa wzrostu. brak manganu obniża wylęgowość, a wylężone pisklęta maja zagięte palce. Jego niedobór powoduje także chorobę zwaną perozą objawiająca się zgrubieniem stawów skokowych i wykręceniem nogi w bok. nadmiar tłuszczu przyczynia się do zwyrodnienia wątroby.
niedobór witaminy A powoduje obniżenie zdrowotności przepiórek, zwiększając ich podatność na choroby. brak witaminy E obniża zapłodnienie i wylęgowość jaj.
Niski poziom witaminy D3 pogarsza jakość skorupy i zmniejsza wylęgowość. Błędy żywieniowe, skłonności dziedziczne do nadmiernej agresywności, zbyt duża obsada, zbyt słabe oświetlenie i niedobory białka powodują występowanie pterofagii, czyli wzajemnego wydziobywanie sobie piór. Zjawisko to jest bardzo niebezpieczne, gdyż bardzo często jego następstwem jest kanibalizm. Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem likwidacji wzajemnego wydziobywania się jest ucięcie jednej trzeciej części górnego dzioba. Do tego celu służą specjalne gilotynki, które tną rozgrzanym ostrzem przypalając jednocześnie miejsce cięcia, co niweluje krwawienie i przedłuża okres odrastania ciętego dzioba.
W chowie przepiórek, podobnie jak u innych ptaków o wynikach hodowlanych i produkcyjnych decyduje prawidłowe żywienie i optymalne warunki środowiskowe oraz przestrzeganie zasad higieny.
Źródło: www.przepiorka.info