Dorosłe zwierzę ma około 80-100 cm długości, z czego 30-50 cm przypada na ogon. Różnica wielkości między samicą a samcem jest bardzo duża.
Samica waży około 10-15 % mniej niż samiec.
Głowa nutrii jest względnie duża, o tępo zakończonym pysku, krótkich uszach oraz niedużych okrągłych oczach. Uwagę przyciągają siekacze (po dwa w każdej szczęce), są one zabarwione mahoniowo od strony przedniej (zabarwienie jest trwałe i nie schodzi nawet przy gotowaniu oraz preparowaniu czaszki zwierzęcia). Małe spiczaste siekacze noworodków są już na przedniej powierzchni zabarwione na kolor żółty.
|
Przestrzeń między zębami trzonowymi, a daleko w przód wysuniętymi siekaczami wypełnia owłosiony fałd skóry z niewielkim otworem, prowadzącym w głąb jamy ustnej. Przednia część jamy ustnej jest więc gęsto owłosiona skórą, a nie jest wysłana różową błoną śluzową jak u ssaków.
Rozdzielenie jamy ustnej nutrii na dwie części - jedna w której mieszczą się zęby trzonowe, oraz drugą w której znajdują się siekacze ma swój biologiczny cel. Na wolności bobrzyk żywi się przede wszystkim podwodnymi częściami roślin nadwodnych (trzcin itd.). Nutria szuka pokarmu w porach nocnych i pod wodą, nie może więc posługiwać się swoim wzrokiem. Obmacując podwodną roślinność siekaczami i równocześnie licznymi włosami dotykowymi, umieszczonymi w przedniej części jamy ustnej jest szczelnie oddzielona od tylnej wyżej opisanym fałdem skórnym.
Krótka szyja łączy głowę Nutrii z krępym tułowiem. Sutki umieszczone są w liczbie zwykle 4 par na grzbietowej stronie tułowia, a nie jak u większości ssaków na jego stronie brzusznej.
Krótkie i małe przednie kończyny tworzą rodzaj chwytnej ręki ze stosunkowo ruchliwymi cienkimi palcami i krótkim nieczynnym przy chwytaniu kciukiem.
Kończyny tylne są znacznie dłuższe i są silnie umięśnione, posiadają pięć palców, z których cztery zewnętrzne połączone są błoną pływną.
Ogon nutrii jest długi i w przekroju na całej swej długości okrągły, lekko porośnięty krótkim, szczecinowatym, gładko przylegającym włosiem. Zwisa on bezwładnie, ponieważ umięśnione są tylko dwa pierwsze kręgi, pozostałe połączone są tylko ścięgnami.
Zmysły u nutrii są dobrze rozwinięte, dużą rolę odgrywa zmysł dotyku, którego narządem są wąsy i dłonie.
Zmysł powonienia jest również doskonały. Nutrie za pomocą węchu znajdują pokarm, rozpoznają się wzajemnie oraz swoje młode za pomocą powonienia.
Zmysł słuchu jest dość dobrze rozwinięty. Nutria ma słaby wzrok, szczególnie na bliska odległość. Zwierzę nie widzi karmy leżącej obok niego. Karmę podaną w naczyniu nutrie wybierają za pomocą ręki po omacku, ze wzrokiem skierowanym przed siebie (sprawia wrażenie zwierzęcia niewidomego).
Na małą odległość, szczególnie we dnie, zwierzę stara się orientować wyłącznie za pomocą zmysłu powonienia oraz dotyku, natomiast na daleką odległość widzi prawie dobrze i wtedy posługuje się wzrokiem.
Pod względem usposobienia nutria ma szereg dość specyficznych cech, czasami występuje niezgodność i wojowniczość wobec innych osobników swego gatunku niezależnie od płci i wieku.
U nutrii wypadki ciężkiego, nieraz śmiertelnego pokaleczenia drugiego osobnika nawet odmiennej płci nie są rzadkie. Tą cechę charakteru nutrii należy mieć na uwadze zarówno przy doborze par i kopulacji, jak i przy każdym odsadzaniu nowej zagrody czy klatki. Jeśli we wspólnym pomieszczeniu znajdzie się słabszy osobnik to zostanie on zamęczony przez silniejsze nutrie, jeżeli w porę zauważy to hodowca powinien przenieść maltretowane zwierzę w inne miejsce.
|
Odosobnianie zwierząt potęguje w nich skłonność do walki. Wojowniczość nutrii należy przypisać także i temu, że sezon rozpłodowy trwa w nich przez cały rok i u samców przez cały rok występuje popęd płciowy.
Duża tendencja do niezgodności i wojowniczości nie cechuje wszystkich osobników i we wszystkich warunkach. Zdarzają się przypadki, że zwierzęta rożnej i tej samej płci z różnych miotów zgadzają się ze sobą bardzo łatwo, zwłaszcza w młodym wieku.
W parze z wojowniczym charakterem nutrii idzie ich stosunkowo duża nerwowość. Nagły hałas przeraża je np. ostre zatrzaskiwanie wieka ich pomieszczenia wywołuje u nich objawy nerwowości. Przerażenie oraz zasadnicza zmiana otoczenia przyczynia się do poronienia u kotnych samic.
Wszelkiego rodzaju przeżycia nerwowe wpływają ujemnie na przebieg, cyklu płciowego u nutrii, osłabiające u nich popęd płciowy, a nawet w krańcowych przypadkach powodując niepłodność, należy więc brać je pod uwagę podobnie jak u lisów i norek.
Nutria w okrywie ma trzy zasadnicze rodzaje włosów, a mianowicie przewodnie, ościste i puchowe. Włosy pokrywowe na grzbiecie są zwykle ciemniejsze, na brzuchu jaśniejsze, barwy brązowej lub brązowożółtej.
Włosy ościste są podobne pod względem barwy i kształtu do przewodnich, są od nich jednak krótsze i stosunkowo cieńsze.
Włosy puchowe nutrii są lekko i nieregularnie faliste, koloru ciemnoszarego z odcieniem niebieskoszarawym, siwym lub czerwonoszarawym.
Młode nutrie rodzą się z gęstym i ciemnym futerkiem. W drugim miesiącu ich życia futerko staje się rzadkie, równocześnie wydłuża się znacznie włos puchowy. Futerko młodej nutrii staje się jaśniejsze. Przy następnej zmianie sierści puch jest znów krótszy, ciemniejszy, całe futerko jest bardziej zwarte. W tym okresie rozwoju czyli w wieku 6 miesięcy, okrywa przybiera ostateczną już barwę oraz formułę.
U osobników dorosłych zmienność sezonowa okrywy zaznaczona jest słabo, ponieważ bobrzyk podobnie jak i inne zwierzęta ziemnowodne zmienia włosy mniej więcej równomiernie przez cały rok.
