Zabieg skracania ogonów owiec

Samica z młodym jagnięciem

      Docking, marking, tailing oznaczają to samo, dotyczą zabiegu skracania ogonów u owiec, w praktyce, zabieg ten, ma na celu również szczepienie i znakowanie jagniąt. Pomimo tego, że zakładanie gumowego pierścienia na ogon małego jagnięcia nieszczepionego przeciwko tężcowi mogłoby być ryzykowne, a szczepienie obolałych i zestresowanych zwierząt nieskuteczne.

      Na terenach Australii można stosować trzy metody zabiegu dotyczącego skracania ogonów owiec:

przy użyciu gumki;

poprzez zastosowanie ostrego noża;

przy użyciu noża o podgrzewanym gazem ostrzu, który od razu przyżega naczynia krwionośne;
Zabieg skracania ogonów u owcy można wykonać bez podawania środków przeciwbólowych wyłącznie do 6 miesiąca życia młodych jagniąt. Podczas zakładania gumowej gumki na ogon owcy trzeba uważać, aby nie popełnić żadnego błędu, nie jest to zadania zbyt łatwe. Niepoprawnie przeprowadzona kurtyzacja jest dużym problemem w stadzie owiec.

      Gumowy pierścień musi być założony na wysokości 3 ruchomego stawu ogona owcy, czyli dokładnie pomiędzy 4 a 5 kręgiem ogonowym, ponieważ staw krzyżowo-ogonowy jest zazwyczaj nieruchomy. Ogon musi zakrywać srom owcy oraz musi być analogicznej długości u tryka lub skopka. Na terenach Europy ogon samca powinien zakrywać odbyt.

Młode jagnie

      Zbyt duże skrócenie ogona owcy może prowadzić do wypadnięcia odbytu, wypadnięcia pochwy bądź może prowadzić do powstania raka kolczystokomórkowego pochwy u maciorek. Może mieć to także negatywny wpływ na rozwój mięśni grzbietu zwierząt, a także na całą wartość tuszy. Zostawienie zbyt długiego ogona owcy nie procentuje korzystnie, na cały sens zabiegu -skracania ogona owcy.

      Zabieg skracania ogona przeprowadza się aby zapobiec muszycy skóry oraz wełny zwierząt, zabieg ten pozwala na utrzymanie w czystości okolic odbytu. Owca ma możliwość na uniesienie swojego ogona na długość około 3-4 kręgów, zaś pozostała część zwisa swobodnie, powoli zanieczyszczając się ekskrementami, co powoduje idealne środowisko dla rozwijania się larw much, a także zwiększa ryzyko inwazji innych pasożytów zewnętrznych. Zabieg skrócenia ogona minimalizuje tworzenie się kołtunów, a także ułatwia późniejsze strzyżenie owiec i obróbkę uzyskanej wełny.

      Poprawnie założony gumowy pierścień powinien doprowadzić do obumarcia i odpadnięcia ogona w ciągu najbliższych 7-10 dni. W tym samym czasie jagniętom podaje się szczepionkę poliwalentną przeciwko Corynebacterium pseudotuberculosis oraz całemu wachlarzowi Clostridium (C. tetani, septicum, novyi B, perfringens, chauvoei). Młodemu nieodpornemu jagnięciu, któremu założono gumowy pierścień na ogon, należało by podać surowicę przeciw tężcowi, niż szczepionkę, aby uniknąć strat u hodowli.



      Samice przeznaczone do dalszej hodowli powinno szczepić się dodatkowo przeciwko Mycobacterium paratuberculosis oraz zakolczykować. Szczepionkę należy podać w mięśnie szyi owcy przy użyciu specjalnego pistoletu, który chroni hodowcę przez przypadkowym podaniem sobie preparatu.

      Cały zabieg skracania ogona owcy, może wydawać się jako skomplikowany i długi zabieg, ale tak naprawdę, jeśli nabierzemy perfekcji zadanie to trwa kilka minut. Zdezorientowane i zestresowane jagnię po zabiegu zostaje wypuszczone na pastwisko, gdzie spotyka się ze swoim stadem.

      Hodowca podczas przeprowadzenia w swojej hodowli szczepień, skracania ogonów oraz kastracji zwierząt, powinien przeprowadzić dodatkowo przegląd swojego całego stada i wykonać korekcję racic kulejących matek.

      Przeprowadzana kurtyzacja ogonów, zwłaszcza u starszych zwierząt w hodowli, wiąże się z ogromnym bólem, przez jaki przechodzą zwierzęta. W takich sytuacjach zwierzę powinno mieć podawany środek przeciwbólowy.