Szynszyla mała wyglądem przypomina połączenie królika z wiewiórką. W kłębie wygląda jak królik, nastomiast uszy i ogon mają więcej wspólnych cech z wiewiórką. Tułów tych zwierząt jest krępy, nogi krótkie z mocnymi pazurami. Przednie łapki szynszyli są chwytne. W środowisku hodowlanym waga i wielkość szynszyli waha się międzya 400 a 700 g, długość tułowia waha się w zakresie 20-37 cm, a sam ogon to 9-17 cm. W wieku 6 miesięcy zwierzęta powinny osiągnąć wagę 360 g.
Jak wiadomo okrywa włosowa u szynszyli jest bardzo gęsta. Włosy na skórze szynszyli są rozmieszczone grupowo i wyrastają kępkami (tworząc tzw. wrażenie puszystości). Każda taka kępka składa się z pęczków puchu i kilku tzw. włosów krótkich. Futro szynszyli uważa się za najdelikatnieszje spośród futer występujących u ssaków, niestety są one również mało trwałe - ich włos łatwo się spilśnia, a skóra jest cienka i słaba.
Szynszyle to typowi roślinożercy. Żywią się roślinami suchymi, korzonkami itp. W hodowli jako pokaram stosuje się paszę granulowaną o specjalnym składzie oraz świeże siano.
- Pokarm ten musi spełniać pewne wymagania:
- Nie może być zawilgocone i skisłe;
- Musi być wolny od grzybów i pleśni;
- Siano powinno być czyste, tzn. tylko z trawy - bez chwastów, ziół itp.;
- Paszę i siano należy przechowywać w pomieszczeniu suchym i przewiewnym, wolnym od gryzoni i much i innych szkodników.
